Njehere ne nje stalle
Njëherë në një stallë pushonte në grazhd
Jezusi i vogël, i shtrirë mbi kashtë.
Gjith’ yjet e qiellit gëzoheshin shumë
Ta v’renin Jezusin si foshnjë në gjumë.
Bile kur në stallë bleg’rinte bag’tia,
Jezusi nuk qante, ai rrinte i mirë.
Jezus, unë të dua, nga qielli shiko,
Dhe deri mëngjesin tek unë qëndro.
Rri afër tek unë, të lutem unë sot,
Dhe mua më duaj përjetë, o Zot.
Bekoi gjith’ f’mijët që ty të besojnë,
Dhe merrna në qiell, Zot, me ty të jetojmë.
Nuk di, pse Zoti mirësinë
Nuk di, pse Zoti mirësinë
E tij ma ka treguar;
As pse, kur isha plot mëkat
Mesia vdiq për mua.
Refreni
Por unë e di se kujt i besova
Dhe jam i bindur se ësht’ i zoti
Atë ta ruaj’ që m’u besua
Gjer në ditën kur t’vij’ ai!
Nuk di, si erdhi ai besim
Që mua më shpëtoi,
As si në zemër paqja vjen
Kur Shkrimin e besoj.
Nuk di, si Fryma e Shenjtë vepron,
Si ai për faj qorton;
Si nëpër Bibël jep besim
Dhe Zotin ma zbulon.
Nuk di se çfar’ gëzime unë
Në jetë do t’takoj,
Çfar’ dit’sh t’vështira, para se
Jezusin ta shikoj.
Nuk di as or’n as ditën kur
Do t’vijë Zoti im.
Nëse do t’vdes, a t’jem në re
Me Zotin në takim.
O dashnor i shpirtit tim
O dashnor i shpirtit tim
Le t’vrapoj në gjirin tënd
Kur mbi mua uj’rat vijnë
Dhe furtunat bien rënd’
Mua më fsheh, o Shpëtimtar,
Gjersa çdo e zezë t’kaloj’.
Dhe at’ çast përfundimtar’
Përgjithmonë tek ti do t’shkoj.
Asnjë strehë tjetër s’kam
Ty të ngjitet shpirti im.
Mos më lë, pa ndihmë jam;
Por tek ti kam plot besim.
Më përkrah, dhe më forco.
Ndihma mua më vjen nga ti!
Kokën time ma mbulo
Me t’mir’filltën dhemshuri.
Gjithçka kam, Jesus, tek ti;
Po, bile më shumë se kjo.
Ti shëron çdo dobësi,
Qorrat i drejton me dorë.
Ti i shenjt’ je dhe i drejt’.
Unë jam krejt padrejtësi
Plot mëkat ndërsa ti vetë
Plot t’vërtet’ dhe dashuri.
Hir të plot’ tek Ti po gjej
Tër’ mëkatin t’ma mbulojë.
Jep lumenj shëruese
T’rrjedhin sot ku kam nevoj’.
Ti, jet’dhënësi burim,
Lermë falas t’marr nga ti;
Sot gufo në shpirtin tim
Deri në përjetësi.