พระพักตร์พระเจ้าผุดผ่องแวววาม
พระพักตร์พระเจ้าผุดผ่องแวววาม
ดูงามเลิศต้องนัยน์ตา
พระเศียรทรงสวมมงกุฎโสภา
พระโอษฐ์ตรัสคำการุณย์
พระโอษฐ์ตรัสคำการุณย์
ทั่วโลกแหล่งหล้าหาเปรียบฤามี
มนุษย์เมธีไม่ปาน
ทั่วฟ้าสวรรค์และจักรวาล
ภูบาลทรงศักดิ์ยิ่งใหญ่
ภูบาลทรงศักดิ์ยิ่งใหญ่
ตัวข้าฯเป็นหนี้พระองค์มากมาย
ชีวิต จิตใจ และกาย
ความตายพระองค์ทรงให้มีชัย
รอดจากหลุมมรณา รอดจากหลุมมรณา
ข้าฯวางใจว่าพระองค์ทรงนำ
ให้ข้าฯถึงแดนแมนสรวง
ยามข้าฯเข้าเฝ้าแนบชิดพระทรวง
ดวงจิตของข้าฯเบิกบาน
ดวงจิตของข้าฯเบิกบาน.
พึ่งพระเจ้าทุกวันทุกปี
ข้าขอพึ่งพระเยซูเจ้า
แม้ทางยากถูกลมมืดเงา
เกิดใจกลัวเพราะเชื่อไม่มั่น
ฝากไว้กับพระองค์เท่านั้น
ร้องรับ
ทางชีวิตสั้นยาวเท่าไร
จนได้สิ้นอายุตายไป
จนได้ถึงเวียงแก้วบนฟ้า
ขอพึ่งพระเยซูเจ้าข้า
พระวิญญาณพระเจ้าส่องแจ้ง
ข้าเหนื่อยอ่อนบังเกิดมีแรง
พระองค์นำไม่ให้สะดุด
ข้าเชื่อในพระองค์ที่สุด
มีบทเพลงเมื่อรับความสุข
มีคำวอนเมื่อพบความทุกข์
อันตรายซึ่งมาประจญ
ขอพระองค์ทรงช่วยให้พ้น
พึ่งพระเจ้าทุกวันทุกปี
พึ่งพระองค์ตลอดชีวี
แม้บังเกิดสุขทุกข์เมื่อใด
ขอพระองค์สถิตอยู่ใกล้
ภายใต้กางเขนพระเยซู
ภายใต้กางเขนพระเยซู ข้าฯอยู่ด้วยความเต็มใจ
เป็นร่มพระคุณยิ่งใหญ่ไพศาล อยู่ในแดนดินเปลี่ยวเปล่า
เหมือนบ้านพักร้อนกลางดงพงป่า มรรคามีซุ้มอาศัย
ใครร้อนอ่อนใจให้มา อย่ารอ ใครขอประทานดังใจ
ที่ไม้กางเขนพระเยซู บางทีเห็นด้วยตาใจ
พระองค์ผู้ทรงทนทุกข์เพื่อข้าฯ พระกายถูกทรมาน
จิตข้าฯแสนเศร้าน้ำตาหลั่งไหล ในใจข้าฯเห็นสองอย่าง
คือความรักของพระเจ้าช่วยข้าฯ และตัวเองไร้ราคา
ขอพึ่งกางเขนเป็นร่มเย็น เป็นที่ข้าฯได้อาศัย
ข้าฯไม่พึ่งสิ่งอื่นใด ข้าฯพอใจเห็นพระพักตร์
ยอมปล่อยให้โลกไปตามวิถี ข้าฯนี้ไม่ขอสิ่งใด
บาปข้าฯหนักหนาอันน่าละอาย ตรึงไว้ที่ไม้กางเขน.